Een Indisch gezegde luidt: “Wanneer er iemand naar de maan wijst, dan kijkt de domoor naar de vinger”.

Deze situatie past goed bij sommige leden van een stroming binnen ons volk. Die stroming heeft misbruik gemaakt van de naam “Aram” die tegen de benamingen Assyrisch (Suryoye) en Chaldees is. Sommige Aramese personen proberen er alles aan te doen om de voortbeweging van anderen en vooral de Assyriërs te hinderen, terwijl de Assyriërs hun best doen door te streven naar de doelen van hun volk en iets van de ellende en malaise te verlagen en verzachten.

Ik geloof dat de naam “Aram” geen scheldnaam is. In tegenstelling, ik geloof dat de naam “Aram” net als de namen Assyrisch (Suryoye) en Chaldees tot de lange geschiedenis, gedurende duizenden jaren geleden, van het volk behoren en geven een gevoel van trots en hoogmoed. Dat verleden bracht de mensheid beschaving toe waar men trots op kan zijn. De echte maatstaf van de echtheid en de juistheid van de standen kan gemeten worden door de nuttige uitkomst die gerealiseerd kan zijn in het huidige leven van ons volk, afgezien van de namen en woorden die men gebruikt om het doel te bereiken.

Mijn aanleiding voor dit gezegde is dat ik verbaasd ben van de boosheid bij sommigen die zich Arameeër noemen na het uitzenden van het programma “netwerk” op Ned. 2 (http://www.netwerk.tv/templates/videoasx.jsp?f=245077) die over de Assyrische Genocide in het Ottomaanse Turkije tijdens en na de WO I ging. Eindelijk kreeg ons volk resultaat van hun harde streven, die jarenlang uitgevoerd is, door enthousiaste verenigingen en personen die liever Assyrier genoemd willen zijn, terwijl de Arameeërs bezig waren met hun verzonnen, nutteloze en overbodige heilige oorlog tegen de benamingen anders dan “Aramees”. In plaats van gevoel voor blijheid die van elke persoon binnen de gemeenschap verwacht wordt, kreeg de gebeurtenis boze reacties.

Het is geen geheim dat er twee stromingen binnen ons volk bestaan. De ene heeft zijn activiteiten gebaseerd op politieke en nationale kwesties met de Assyrische (Suryoye) naam als uitgangspunt omdat deze naam in hun ogen te maken heeft met onze geschiedenis en de Mesopotamische beschaving, meer dan de andere namen. Zonder dat deze stroming fanatiek tegen een andere naam is die meer met bepaalde periodes of omstandigheden te maken hebben in de geschiedenis maar juist de dialogen probeert op te zoeken.

De tweede stroming wijst alle andere namen af belave de Aramese en beschouwt iedereen van de eerste groep als verrader en vijand. Op basis van deze uitgangspunten, van de extreme behandeling van een bepaalde naam en de sterke afwijzing van al het andere, kwamen de boze en negatieve reacties als een obstakel op weg naar officiële erkenning van de genocide op ons volk door de Europeanen.

Ik voel mij schuldig tegen het bloed van honderdduizenden slachtoffers van ons volk als ik weinig of geen trouwheid en eer aan hen bied. Daarom ben ik teleurgesteld in sommigen binnen onze gemeenschap die zich Arameeër noemen en die negatieve reacties vertoonden. Ik kan hen niet beschrijven, behalve dan dat zij een grote dienst hebben geboden aan de Turken die de daden van hun voorouders ontkennen. Het is gemeen gedrag, zo zie ik het ten minste, van die personen tegen de zielen van de slachtoffers van alle leden van ons volk onder alle namen. Het is nog gemener gedrag, wanneer die personen hun verantwoordelijkheid voor hun natie niet op zich nemen, onder welke naam hun daden gerealiseerd worden. Het belangrijkste is, om naar de eenheid en de goede toekomst van ons volk te streven afgezien van de naamskwestie. In plaats van naar deze doelen te streven, proberen zij met al hun macht en de mogelijkheden met het gezag van de kerk deze actieve groeperingen kapot te maken. Zij vechten voor waardeloze en zinloze dingen, zoals de namen, terwijl ons volk in andere gebieden veel behoeftes heeft. De realiteit eist van ons vooruitgang en een zicht op de toekomst om de problemen van onze jongeren en op de opkomende generaties te concentreren en goede oplossingen te vinden, afgezien van de naam die wij liever willen hebben.

Wij moeten de naamskwestie inhalen en over gaan naar een nuttige dialoog. Laat ons samen aan tafel zitten, als moderne mensen, een debat uitvoeren over alle problemen en beslissende situaties. Alleen in dit geval kunnen wij positieve resultaten voor ons volk en kerk verwachten.

De mensen die fanatiek voor het Aramisme zijn en zich als echte Arameeërs beschouwen, moeten niks anders doen dan streven naar elke activiteit die iets positiefs aan de situatie van onze gemeenschap biedt. Elke vooruitgang is er één voor ons allen, ook als dat van een andere groep komt. Ik wil de personen van de negatieve reacties niet zien als mensen die naar de vinger kijken maar naar de schoonheid van de maan. Maar mocht dat wel het geval zijn, dan zal dat betekenen dat zij allesbehalve trouw zijn aan hun volk.

Zijn er nog mensen onder ons, die gevoel voor hun gezegden en daden hebben?