 Eervolle Patriarch, wij kennen elkaar maar al te goed.
Kort geleden heeft onze kerk uw 25 jarige jubileum als Patriarch van de Syrisch Orthodoxe kerk over de hele wereld gevierd. Net als ik, kunnen zich nog velen uw belofte herinneren, waarin u de democratie in de kerk wilde realiseren en tevens de oude glorie van de Suryoyo taal weer tot leven zou brengen. Velen missen dit in onze kerk.
Ik was toen nog jong. Met mijn vrienden waren wij trots op onze taal en vastberaden om enthousiast onze kerk te dienen tijdens verschillende kerkelijke activiteiten. U heeft veel veranderd binnen onze kerk. ....... Dat zal ik niet ontkennen. Maar als wij de status van onze kerk bekijken, en tevens een kritische blik werpen op de laatste jaren, dan rijst bij velen van ons de vraag: wat is er aan de hand in deze kerk?Ik heb lang geaarzeld om het persoonlijke gedrag van een geestelijk leider te bekritiseren. Gedrag dat niet bij zijn functie noch positie past. Mijn aarzeling komt omdat ik altijd van mening ben geweest dat je naar de positieve kant van een persoon en met name een kerkelijke leider moet kijken. Maar als dit gedrag een opvallend fenomeen wordt in onze geliefde kerk, dan is het noodzakelijk deze te openbaren en te bekritiseren. Deze kritiek moet natuurlijk in het voordeel zijn van de kerk zelf en de Assyriërs (Suryoye) in het algemeen. Tegelijkertijd hoop ik met deze kritiek de negatieve invloed van dit fenomeen op onze kerk en volk te verminderen. Ik zal hier geen namen noemen, want ze zijn al bekend bij iedereen. Bovendien schamen ze zich niet wanneer ze in het openbaar optreden en hun verklaringen in publieke ruimtes verkondigen.
Ik geef hieronder een paar voorbeelden:
- Aantal jaren geleden, toen een van onze nieuwe ingewijde bisschoppen tijdens een condoleantie zat, waar ik ook toevallig aanwezig was, kwam een medewerker van de inlichtingen dienst (Muchabaraat) van de lage rang binnen. De bisschop vroeg de medewerker naast hem te zitten. Middels grappen en andere anekdotes gaf de bisschop deze medewerker van de inlichtingendienst al zijn aandacht. Een kwartier later kwam een hoge officier van de politie binnen en zat tussen de aanwezigen zonder dat zijn hoge functie als politieman enige aandacht kreeg van de bisschop. Ook voor de andere aanwezige geestelijken was dit het geval. Zij zaten ver van de bisschop af en kregen geen enige vorm van aandacht van de bisschop. Dit geeft aan hoe onze kerk en bisschoppen worden beïnvloed door de geheime inlichtingen dienst, de “Muchabaraat”. Dit soort gedrag en invloed zet onze kerk en volk in een moeilijke situatie.
- Een ander voorbeeld van een meer recentere datum is er een die direct met uw, onze patriarch te maken heeft. Bij de begrafenis van Zijne Eminentie bisschop Julius Cicek, die vorig jaar plaatsvond in Nederland, nodigt u de ambassadeur van Syrië uit om naast u te zitten. Ook hebben de sprekers deze Syrische ambassadeur vele malen bedankt, maar waarvoor is voor iedereen een vraag. Tijdens deze plechtige bijeenkomst kreeg de Nederlandse kardinaal van de katholieke kerk een plaats ver uit de buurt van de patriarch. Hij werd beschouwd als een gewone gast, ondanks zijn zeer hoge geestelijke functie.
Bovendien bracht u, onze patriarch, uw preek wederom in het Arabisch uit voor tienduizenden aanwezigen en toeschouwers van de rechtstreekse uitzending van de Nederlandse en Assyrische media. U wist heel goed dat meer dan 90% van de toehoorders de Arabische taal niet beheersen. U liet uw preek onhandiger wijze vertalen naar het Suryoyo.
Waarom niet direct in de moedertaal, dacht iedereen? Dit is toch ook de liturgische taal van de kerk? Het is tevens de taal van het volk en zelfs onze Heer Jezus Christus heeft zich in deze taal verstaanbaar gemaakt tijdens zijn leven op aarde.
Onze patriarch beloofde ons de glorie terug te brengen van onze taal. Hij heeft met deze actie zijn belofte bij voorbaat al verbroken. Als hij zijn preek in het Engels had gehouden in dit Europese land, uit respect voor zijn internationale gasten, dan had iedereen daar begrip en zelfs respect voor. Of was volgens hem de beoordeling van de Muchabaraat (Syrische Inlichtingen Dienst), in dit geval dus de Syrische ambassade, het allerbelangrijkste? Ongelukkig genoeg is dit een traditie geworden van Zijne Heiligheid de Patriarch. Een patriarch die de taal van het volk spreekt maar deze taal weigert te gebruiken om zijn volk aan te spreken, gebruikt een tolk om zijn woorden uit het Arabisch weer naar het volkstaal te vertalen.
Is deze patriarch, die tegenover ons staat, de echte leider van de Syrische orthodoxe kerk, of gebeuren er dingen achter de schermen waar wij niks vanaf weten? Bovendien heeft de patriarch vorig jaar in een interview in de Libanese krant (Annahar) gezegd dat het Arabische bloed puur door zijn aders stroomt. Maar in welke laboratorium hij dit achterhaalt heeft, heeft hij niet gezegd. Dit feit heeft ons volk laten schrikken, omdat dit tegen de wil van onze Schepper is. Wij zijn als Assyriërs (Suryoye) geschapen en niet anders, met alle respect voor alle naties. Tegen welke prijs hij zulke verklaringen afgeeft, is niet bekend.
De zogenaamde democratie die hij ons heeft beloofd terug te brengen in onze kerkelijke instellingen, wordt toegepast als vrijheid voor de bisschoppen om misbruik te maken van hun geestelijk gezag voor niet-religieuze doeleinden. De bisschoppen nemen hun beslissingen zonder de kerkbesturen en priesters te raadslagen. Vele van deze besluiten gaan ten koste van ons volk en kerk.
Een voorbeeld hiervan: De affaire rondom de verdwenen miljoenen dollars, die door de bisschoppen van Nederland en de Verenigde Staten van Amerika werden doorgesluisd naar de maffia is reeds bekend bij iedereen. Nog steeds lijden de gelovigen onder de negatieve gevolgen van dit bedrog. Wat nog meer opvallend is, is het scheppen van nieuwe bisdommen waarvan sommigen niet meer dan één of twee kerk gemeentes bezitten. Hiervoor werden nieuwe bisschoppen ingewijd, waarvan er een was die niet eens kundig genoeg was om een kerkdienst op te kunnen dragen.
Hierbij kunnen we God danken dat wij in een tijdperk van TV kanalen en satellieten leven die ons rechtstreeks zulke gebeurtenissen presenteren en ons getuige maken van het lage niveau dat onze geliefde kerk heeft bereikt.
En als dan de zeldzame gebeurtenis plaatsvindt, zoals dat in Nederland het geval was, waarbij alle leden van de gemeenschap het een keer eens zijn over de keuze van een monnik die hun toekomstige bisschop moet worden, dan wijst de patriarch die keuze onmiddellijk af. Er wordt geen reden opgegeven voor zijn besluit en hij stelt de ene commissie na de andere op om “ de werkelijke keuze van het volk te achterhalen”. Deze keuze was lang bekend en is schriftelijk en mondeling meerdere malen aan hem verkondigd. Dit heeft het volk erg bedroefd en het laat vele vraagtekens achter bij de gelovigen.
In andere plaatsen werden zelfs monniken tot bisschoppen ingewijd zonder hun respectievelijke gemeenschappen te raadplegen. Dit brengt ons terug naar onze vraag: “Wat is er aan de hand?”
Een van deze “hooggeleerde” nieuwe bisschoppen ontdekte kort geleden dat de Turken totaal onschuldig zijn aan de genocide op ons volk in het jaar 1915 in Turkije. Een genocide die van de overheid uit systematisch is gepland en waarbij honderdduizenden Assyriërs (Suryoye) omkwamen.Tot de dag van vandaag zijn er talloze families die nog steeds onder de gevolgen van deze gebeurtenis lijden, ironische genoeg is een van de families die van de bovengenoemde bisschop zelf!
Dat deze genocide kwestie nu bij verschillende Europese instanties erkenning begint te krijgen, en hierdoor veel problemen voor de Turkse overheid ontstaan m.b.t. haar relatie met de Europeanen, wil de bisschop nu aangeven dat de Turken onschuldig zijn. Tot deze plotselinge inzicht kwam hij direct nadat hij tot bisschop werd ingezegend en de Heilige Geest op hem neerdaalde. Dit gebeurde waarschijnlijk toen hij uitgenodigd werd op het welbekende diner door de Turkse ambassadeur in Brussel. Na deze maaltijd geeft hij aan dat de Turken onschuldig waren.
Deze bisschop schaamt zich niet voor zijn woorden die hij nogmaals uitbracht in zijn lezing op de bijeenkomst die hij zelf heeft georganiseerd en waarbij hij een genocidenonderzoeker uitgenodigd had. Maar deze onderzoeker kreeg geen kans om iets te kunnen zeggen. Hij probeerde handig misbruik te maken van de aanwezigheid en de faam van deze genocidenonderzoeker. Wat nog meer in het oog opsprong is dat de bisschop ook personen uit de Turkse ambassade uitnodigde bij deze bijeenkomst, zodat zij getuigen konden zijn van zijn loyaliteit aan de Turkse staat.
Velen vragen zich af hoe deze bisschop de honderdduizenden christelijke martelaren van ons volk kan ontkennen en verloochenen. Dit gedrag ontstaat door laaghartige zielen waar die gecombineerd met de naam van Jezus zijn om met deze naam te kunnen handelen. Zo verraden zij Jezus nog meer dan wat Judas heeft gedaan. Tevens en ondanks zijn slechte gezondheid, bevond de patriarch zich niet ver van de plaats waar de lezing plaatsvond te ontspannen van zijn nieuwe lange reis naar Europa waarbij niet is gezegd waarvoor hij is gekomen, zeer zeker niet om naar Nederland te komen om de inwijding van de nieuwe bisschop te houden..?
De enige verklaring voor deze plotselinge Europese reis is, dat hij zeker wilde zijn van de discipline van zijn nieuwe bisschoppen en om te kunnen zien of het Turkse bloed wel echt door hun aderen stroomt, zoals dat bij die van hem het Arabische bloed stroomt.Zijn belofte om de glorie van de Assyriërs (Suryoye) te doen herleven wordt waarschijnlijk oude goederen en past niet bij onze tijd. De invloed van de geheime inlichtingen diensten (Muchabaraat) van ons oorspronkelijk gebied en hun politiek is een kenmerk van onze tijd geworden. Ten minste bij sommigen van onze geestelijken die heel goedkoop zijn geworden.
Is dit echt wat in onze Syrisch Orthodoxe kerk gebeurt?
Said Saume Lahdo
|
